There is no spoon και bye bye 2008

Μου έχει κολλήσει τις τελευταίες ημέρες στο μυαλό αυτή η ατάκα. There is no spoon. Αν το καταλάβεις τελικά, όπως λέει και ο «ασκεπής» πιτσιρικάς στο Matrix, τότε θα καταλάβεις ότι δεν είναι το κουτάλι που λυγίζει αλλά ο εαυτός σου.



Το 2008 λύγισα, για να το πω πιο απλά είναι μία χρονιά που την αφήνω πίσω μου ευχάριστα να τελειώσει... λίγες ημέρες έμειναν. Προσδοκίες που δεν έκπληρώθηκαν, ελπίδες που διαψεύστηκαν, (κουτάλια που προσπάθησα να λυγίσω και που τελικά λύγιζα εγώ ;) «κακές συνήθειες που με έδεναν στα παλιά» και δεν μπόρεσα να ξεπεράσω και φίλοι που αποδείχθηκαν λίγοι. Ναι, ξέρω ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι και χειρότερα, (τρελή παρένθεση, αλλά όταν γράφω ή ακούω το «θα μπορούσε να ήταν και χειρότερα» μου έρχεται κάθε φορά στο μυαλό η σκηνή από την ταινία Young Frankenstein, να τη δείτε αν δεν την έχετε δει) και ότι ίσως δεν έχω το δικαίωμα να γκρινιάζω και να παραπονιέμαι.



Αυτό που κρατάω, ως μάθημα, είναι όσα δεν έκανα εγώ το 08 για να αλλάξει κάτι. Εφόσον λοιπόν τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι και χειρότερα και είπαμε ότι «κουτάλι δεν υπάρχει» σε αυτό, το τελευταίο κατά πάσα πιθανότητα, post, για το 2008, αλλάζω κατηγορία και από τη φαρσοκωμωδία του 08 το γυρίζω σε περιπέτεια για το 09. Μιλάμε για υπερπαραγωγή, όχι αστεία :-). Θα χρειαστεί περισσότερη δουλειά αλλά έτσι και αλλιώς βαρέθηκα και τις φαρσοκωμωδίες, δεν έχουν πέραση.

Θα ήθελα να ευχηθώ στον έναν follower (ξέρω ότι είναι χαζό να της το λέω από εδώ, θα τη δω το απόγευμα στο 5o GGD) και όσους από λάθος καταλήξουν σε αυτήν τη σελίδα, ότι καλύτερο για το 2009.