Στις Χαραυγές Ξεχνιέμαι

Μάσκα δεν έχω να γυρνώ στο καρναβάλι τούτο...
..και άσε να νοιώσει η γαλαρία του χαρτοπόλεμου τη βία...



Μόνο που η βία δεν ήταν του χαρτοπόλεμου.
Προσπαθώ να βρεθώ στη θέση των γονιών του παιδιού, προσπαθώ να βρεθώ στη θέση των φίλων του. Δεν μπορώ όμως, δεν με ενδιαφέρει το γιατί ή το μετά, δεν θα κάψω αυτοκίνητα, δεν θα κάψω μαγαζιά, δεν θα βρίσω, τι από αυτά θα φέρει τον πιτσιρικά πίσω; Σε λίγο όλοι αυτοί που φώναζαν, που έκαιγαν, που έβριζαν, που σήκωσαν πανό, θα τον ξεχάσουν. Για τους δικούς τους λόγους βγήκαν στους δρόμους. Σε λίγο ακόμα και αυτό το, πρώτο τώρα, post θα περάσει σε δεύτερη, τρίτη, τέταρτη σελίδα.
Σε έξι μήνες από σήμερα, σε ένα χρόνο, θα έχουμε κάποιον άλλο λόγο να βγούμε στους δρόμους, να ξεσηκωθούμε.Ποιος θυμάται την Αμαλία; Κλεινόμαστε στην καθημερινότητα μας και περιμένουμε κάτι, είτε για να μας βγάλει στους δρόμους είτε για να μας κολλήσει στην τηλεόραση να παρακολουθούμε τρομαγμένοι. Δεύτεροι ρόλοι και κομπάρσοι, ανάλογα με την περίπτωση, στη θεατρική παράσταση άλλων.

Για το Δεκέμβρη τούτο
photo